O CASTIÑEIRO (Castanea sativa)
Autora: Sara Rey Martínez
O castiñeiro ou castanea sativa recibe numerosos nomes, por exemplo, tamén pode ser chamado bravo, castiro, uriceiro ou castieiro. Noutros idiomas castiñeiro é chamado: árbol del castaño, en castelán; chesnut tree, en inglés; châtaignier en francés; ou castanyer en catalán.
Castiñeiro milenario Variedades
En Europa só temos unha especie de castiñeiro, a castanea sativa.
As especies asiáticas son: castanea crenata (de Xapón), e castanea mollissima (da China).
Castanea crenata 
Castanea mollissima As especies americanas son: castanea dentada e castanea pumila.
Outras especies son: castanea alnifolia, castanea ashei, castanea floridana e castanea paupispina, pero son moi similares a castanea pumila.
Castanea dentata
Características
As follas
As follas dos castiñeiros acostuman medir 8-22 por 4,5-8 cm. A forma é elíptica, teñen un marxen aserrado e unha venación pinada. 
Talo
O talo é leñoso e de ata 2 metros de diámetro. Ten unha codia lisa ata os 15-20 anos, despois cambia a unha cor máis escura e cunha superficie agrietada. 
Flores
As flores teñen gametos masculinos e femininos.
O castiñeiro é unha árbore anxiosperma polo que ten flor, semente e froito.
Raíces
Como pasa con todas as plantas adquiren sales minerais e auga polas raíces pero tamén lles serven para comunicarse entre as árbores através das microrrizas: fungos que se conectan entre eles e coas raíces.
O froito: a castaña
Os froitos atópanse en grupos de 2 ou 3 castañas, recubertas por unha capa verde con espiñas chamada ourizo. O ourizo pode chegar a ata 4 centímetros de diámetro.
USOS MEDICINAIS
Os taninos son uns compoñentes dos castiñeiros que lles outorgan propiedades medicinais.
O castiñeiro é utilizado para a diarrea, a tose e tamén para feridas externas. Serve para tratar a gastrite. Mediante infusións, purés, etc.
USOS CULINARIOS
A parte do castiñeiro que se come son as castañas. Estas soen servirse: crúas, fervidas, moídas en forma de fariña para facer distintas cousas, ou deshidratadas. Pero sobre todo comémolas asadas.
O MAGOSTO
O magosto é unha festa típica de Galicia, Cantabria, Palencia, Asturias, León, Zamora, Salamanca e Cáceres. Adoitase celebrar entre as últimas semanas de outubro e as primeiras de novembro.
Agora ben, en Ourense a festa atrasouse ata o día de San Martiño, o 11 de novembro, Nela acóstumase asar castañas (que é o alimento protagonista), chourizos, e outros produtos da matanza.
Bibliografía
- Me huele a quemao
- Wikipedia
- Castanea crenata
- Castanea molissísima
- Botánica online
